Merhaba arkadaşlar bu gece buraya biraz iç dökmeye geldim..
Geçtiğimiz haftalarda minik portakal rengi bu bebeği görmüştüm bahçede. Meğer mahallenin çocukları bi' yerde bulup annesinden ayırıp derin, çıkamayacağı bahçeye koymuşlar. Günlerce ağlamasını duymuştuk ama yanındaki yaralı kediyi annesi sandığım için -değilmiş- bakmamıştım. Sadece yemek vermiştik.
Açlıktan susuzluktan bir deri bir kemik kalmıştı bulduğumda..
Burda demek istiyorum ki, lütfen çocuklarınıza bu eğitimi verin! Oyuncak olmadıklarını, Allah'ın yarattığı minicik bedenler olduklarını çocuklarınıza anlatın. Benim gözümde şu an Çin'de köpek katliamı yapanlardan çok da farklı değiller bunun olmasına izin verenler.
Yardım için aradığım belediyenin veterinerlerinin ise "ölmesi normal, bakamayız" demeleri kadar anormal olan bu ülkeden bir kere daha nefret ettim.
Benim minik Kavun'um o kadar çabalarımıza rağmen dayanamadı minik bedeni, can çekişerek verdi son nefesini.. Şu an dünyanın en mutsuz insanı olabilirim..
Yorumlar
Yorum Gönder